MEMUPUK semangat toleransi dan setia kawan rakyat pelbagai kaum seharusnya bermula sejak awal iaitu ketika di sekolah rendah. Oleh itu, sememangnya lebih baik jika semua pelajar dapat mengikuti pengajian di sekolah yang sama dengan syarat kurikulum dan sistem pembelajaran tidak meminggir atau mengenepikan kepentingan dan keselesaan sesuatu kaum. Namun, seperti kata Menteri Pelajaran, Datuk Seri Hishammuddin Hussein, kewujudan pelbagai aliran sekolah dalam sistem pendidikan yang dilaksanakan sekarang perlu dilihat secara positif kerana memberi kelebihan dan kepelbagaian kepada masyarakat di negara ini, sekali gus menyumbang ke arah integrasi kaum. Walaupun mempunyai sekolah pelbagai aliran, kementerian sentiasa menyediakan pelbagai saluran dan program bagi meningkatkan interaksi antara murid, termasuk Rancangan Integrasi Murid Untuk Perpaduan dan aktiviti kokurikulum yang bertujuan meningkat serta menyuburkan semangat kerjasama antara kaum sebagai pemangkin perpaduan nasional. Kita akui cadangan pihak tertentu mewujudkan hanya satu jenis sekolah yang terbuka kepada pelajar semua kaum memang baik ke arah mewujudkan perpaduan nasional, malah cadangan itu sudah dikemukakan sejak Penyata Razak 1956 lagi, tetapi tidak dapat dilaksanakan hingga sekarang kerana pelbagai faktor. Pelajar yang belajar di bawah sistem satu sekolah bukan saja mengikuti sukatan pelajaran dan sistem pembelajaran yang sama, malah turut diberikan pendedahan awal untuk mereka hidup di dalam persekitaran kepelbagaian kaum. Ini akan menjadi batu asas yang amat kukuh untuk mencorak kehidupan bermasyarakat pada masa hadapan.
Disebabkan Malaysia dihuni masyarakat pelbagai kaum dengan majoritinya berbangsa Melayu, Cina dan India, kerajaan yang prihatin terhadap kehendak rakyat masih membenarkan sekolah jenis kebangsaan Cina dan Tamil beroperasi. Namun, sejak kebelakangan ini semakin banyak keluarga bukan Melayu menghantar anak mereka ke sekolah kebangsaan dan ternyata mereka dapat belajar sebumbung dengan selesa dan harmoni. Justeru, kerajaan harus memperkasakan sekolah kebangsaan agar lebih ramai ibu bapa bukan Melayu tertarik untuk menghantar anak mereka ke sekolah kebangsaan. Kita yakin, jika negara mempunyai pemimpin, termasuk di kalangan bukan Melayu yang jujur dan berjiwa besar, masalah polarisasi kaum hari ini dapat diselesaikan. Seperti batu asas perpaduan kaum yang dibina pemimpin kita pada awal penubuhan Malaysia dulu, kesediaan pemimpin hari ini mengetepikan kepentingan bersifat rigid dan individualistik mampu membentuk tembok perpaduan kukuh. Maka, dasar pembelajaran bersepadu yang diterima semua kaum menjadi asas terpenting demi pencapaian matlamat itu. Inti pati pelaksanaan dasar itu ialah pengajaran dan pembelajaran bahasa. Pencapaian perpaduan negara yang tulen hanya boleh lahir melalui wahana bahasa Melayu. Namun demikian, bahasa Inggeris dan bahasa lain boleh dipelajari supaya segala faedah globalisasi dapat dinikmati seluruh warga Malaysia. Kelebihan pendekatan pembelajaran melalui bahasa kebangsaan tidak harus dipertikaikan. Hakikatnya, kefasihan dalam bahasa Melayu dan kemahiran dalam bahasa Inggeris serta bahasa lain memang penting dan saling mempengaruhi, malah menjadi kunci kejayaan pelaksanaan perpaduan negara.
